نشریه ای که ورزش جهان را متحول کرد

این روزها دیدن علاقه مندانی که در یک صف طولانی، منتظر خرید یک مجله ورزشی هستند، از جمله صحنه هایی است که بیشتر به عنوان یک خاطره در ذهن قدیمی ترها وجود دارد. اما این تصاویر برای نسلی که اخبار را از طریق اینترنت دنبال می کند، چندان قابل تجسم نیست.

طرفداران امروزی، کمتر روی یک سایت خاص تمرکز می کنند و برای دیدن اخبار ممکن است صفحات اجتماعی مختلفی را مرور کنند. اما هرچقدر به زمانهای گذشته برویم، رابطه بین علاقه مندان و مجلات ورزشی تخصصی تر می شود. با سفر به گذشته ها، تعداد نشریات کمتر و به همان اندازه، اطلاع از اخبار کاهش پیدا می کند و سرانجام به جایی می رسیم که طرفداران، برای اطلاع از مهمترین اخبار و نتایج، باید مدتها انتظار می کشیدند.

مدتها قبل از اینکه دوربین های عکاسی در کنار میادین ورزشی دیده شوند، یک نابغه، متوجه اهمیت ورزش شد و تصمیم گرفت دنیا را از طریق ورزش تسخیر کند. آن هم نه با حضور در مسابقات به عنوان ورزشکار، بلکه با تهیه خبر و تصویر از رقابت ها.

ریچارد فاکس متولد 1856 در بلفاست ایرلند شمالی بود و در 1874 به ایالات متحده مهاجرت کرد. بعد از دو سال، مجله ای ورشکسته به اسم« پلیس گازت» را خرید و تصمیم گرفت ایده های خود را از طریق این مجله، عملی کند.

او متوجه شد عده زیادی از مردم، به ورزش علاقمند هستند اما ممکن است بسیاری از آنها حتی سواد خواندن هم نداشته باشند؛ به همین خاطر طراحها و نقاشهای مختلفی را به مجله خودش آورد تا در هنگام مسابقات بزرگ، رقابتها را از نزدیک ببینند و از لحظه به لحظه مسابقه ها، نقاشی کنند. این اولین بار بود که هواداران ورزشی، می توانستند جزئیات مسابقات را با چشمان خود ببینند؛ بدون این که در هنگام مسابقه، آنجا حضور داشته باشند.

در بهار 1880 او تصمیم گرفت، انقلابی بزرگ در ثبت جزئیات مسابقه ها به وجود بیاورد. یک رقابت بوکس برگزار شد و نشریات مختلف، چند خط به این رقابت اختصاص دادند، اما پلیس گازت، یک ویژه نامه برای این رقابت منتشر کرد و جزء به جزء مسابقه را با تصاویر مختلف به اطلاع خواننده هایش رساند. آمار فروش این شماره مجله حیرت انگیز بود: 400 هزار نسخه به فروش رفت و دورانی شروع شد که بیشتر از سه دهه ادامه پیدا کرد و کسی نتوانست حریف این مجله گردد.

با گذشت زمان، محبوبیت این رسانه از مرزها گذشت، نشریه ریچارد فاکس در 27 کشور دنیا چاپ شد و حتی گهگاه نامه هایی از طرف شرقی اقیانوس اطلس برای او می آمد که از وی می خواستند نشریاتی که به دست هواداران اروپایی نرسیده را با اولین کشتی، به اروپا بفرستد.

با تمام این احوال، رسیدن به اوج شهرت هم مانع نشد که فاکس ایده های جدید خود را مطرح نکند. گاهی اوقات او مسابقاتی ترتیب داده و به نفرات برنده، جوایز باارزش می داد. گاهی خبر از رکوردشکنی های بزرگ می کرد؛ مثلا مسافتی چندصد مایلی را مشخص می کرد تا قایقرانهای علاقه مند، آن مسیر را پارو بزنند و هرکس که موفق به این کار می شد، جایزه مشخص شده را به دست می آورد.

فاکس از نویسنده های خود هم انتظارات فراوانی داشت. آخر هفته ها، آنها را با مقدار زیادی خوراکی، در یک اتاق بزرگ زندانی می کرد و تا آنها مقالات خودشان را تمام نمی کردند، اجازه نمی داد اتاق را ترک کنند.

با همین ابتکارات بود که تا دهه 1910 طرفداران این نشریه حفظ شدند و هیچ نشریه ای حریف پلیس گازت نشد. به پیش بینی فاکس: « این مجله بی نظیر، برای همیشه قدرت خودش رو حفظ خواهد کرد.»

با گذشت زمان، فرهنگ نشریات دستخوش تغییر شد. امکانات عکاسی بالا رفت و همه متوجه شدند ورزش چه تاثیری روی مردم دارد. نشریات مختلفی شکل گرفتند و کار رو برای ورزشدوستان راحت تر کردند.

اما تاثیری که ریچارد فاکس و نشریه اش روی مردم گذاشتند، چیزی نیس که هیچ وقت بتوان، آن را نادیده گرفت.