داستان یک زندگی : نقد فیلم قصر شیرین ساخته رضا میرکریمی

نقد فیلم قصر شیرین رضا میرکریمی اختصاصی آسمونی نقد از لاله عالم رضا میرکریمی را با کودک و سرباز شناختم، زیر نور ماه وی را دوست داشتم و فیلم خیلی دور ، خیلی نزدیکش به نظرم فوق العاده بود، گرچه به همین سادگی هم به نظرم خوب بود اما به پای قبلی ها نمی رسید. با فیلم های بعدیش نتوانستم چندان ارتباط برقرار کنم ، اما فیلم اخیرش ، قصرشیرین من را درگیر کرد. این فیلم ، یکی از بهترین های جشنواره است ، بهترین از این جهت که چون تماشاگر را به فکر فرو می برد که چه چیز باعث می شود ، روابط إنسانها با هم تا این حد خصمانه شود و چرا یک پدری از پذیرفتن فرزندانش سرباز می زند و اصولا غیر منطقی و کینه ای بودن تا چه حد می تواند إنسانها را از انسان بودن خود، دور کند و او را دچار اشتباه کند، اشتباهی که نهایتا دودش به چشم تمام آحاد یک خانواده می رود و شاید خانواده های بسیاری را در گیر کند. البته فیلم سریع تماشاگر را با خود همراه نمی سازد. در شروع فیلم ، مردی با بازی حامد بهداد، به دنبال تصاحب ماشینی که از همسرش برای او به جای مانده است وارد روستایی می شود و جرو بحث های او را با زنی می بینیم که گریان است و بعدا مشخص می شود که خواهر زن اوست. تا اینجای فیلم ، وقایع مبهم است اما از درگیری شوهر خواهر با مرد، فیلم یک تکانی می خورد و تازه وارد ماجرا می شویم و نهایتا در سفر مرد به همراه فرزندانش ، شاهد یک فیلم جاده ای هستیم ، فیلمی که تمام ویژگی های بصری و مضمونی یک فیلم جاده ای را با خود به همراه دارد و اکثر فیلم در یک اتومبیل و جاده ای می گذرد ، جاده ای که قرار است انتهایش به قصر شیرین ختم شود، جایی که مادر نوید ان را به کودکانش داده است، جاده در اینجا کارکردهای بسیاری دارد، هم اتفاق های فیلم در ان روی می دهد ، هم جایگاهی است که باعث می شودپدر به فرزندانش نزدیکتر می شود جاده هم حضور حقیقی دارد و هم تمثیلی.

در این میان فیلمبرداری کاملا در خدمت فیلم است چه انجا که نماهایی زیبا از منظره ها ی جاده یاسوج به جنبه زیبایی بصری فیلم می افزاید و چه در لانگ شات ها و اکستریم لانگ شات ها که می خواهد دلالت جبر را در طَی این مسیر و متحول شدن شخصیت ها به ما نشان دهد. میرکریمی قبلا نیز با فیلم های کودک و سرباز و خیلی دور، خیلی نزدیک نشان داده بود که به ژانر سینمای جاده ای علاقه دارد و در این فیلم ها بهتر می تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند، ضمن اینکه یکی از دغدغه هایش همواره روابط درون خانواده ها ، خصوصا پدرتان و فرزندان بوده است. بازی ها همه فوق العاده است، بازیگران کودک خوش می درخشند. به خصوص در صحنه ای که علاوه بر تحول شخصیت مرد ، در کودک پسر هم ما دگرگونی را می بینم انجا که با پدرش صمیمی می شود و می گوید که او برای دایی هایش لوکیشن فرستاده بوده است. اما شاید دلایل متحول شدن مرد به درستی مشخص نمی شود با اینکه در انتها می بینیم که کودک پسر در کنارپدر نشسته است و جای پرداخت بیشتری داشت. یا اینکه اطلاعات فیلم ذره ای داده می شود و ما تا اخر نمی فهمیم که چرا مرد تا این حد از زن و فرزندانش بری بوده است و سالها نمی خواسته انها را ببیند. اما یکی از تأثیر گذارترین قسمت های فیلم که شاید نشانگر اغاز تحول مرد است، صحنه ای است که پدر از ندیدن، کودکان در ماشینش متعجب و هراسان می شود و نهایتا انها را می یابد، جایی که غافلگیری برای مخاطب و پدر همزمان اتفاق می افتد.شاید با نشان دادن این صحنه ، فیلم نقدی هم بر شخصیت غائب این ماجرا یا همان شیرین دارد، و می گوید ،زوج ها باید در زندگی از هم مسئولیت بیشتری بخواهند و حتی اگر شده، مسئولیت را بر دوش فردی که مسئولیت پذیر نیست، بگذارند.همانطور که خاله و شوهر خاله موفق شدند، هرچند دیر و این دیر اقدام کردن شاید هم نقدی است بر. روابط ان دسته ازافراد و خانواده هایی که انجا که لازم است خود را کنار می کشند.فیلم قصر شیرین در کل فیلم خوبی است و از اثار قابل تامل سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر محسوب می شود.