از موج مکزیکی تا نور دوربین های موبایل

از موج مکزیکی تا نور دوربین های موبایل

یک تماشاگر، به تنهایی چه تاثیری در زیبا شدن سکوها و جریان بازی می تواند داشته باشد؟ قطعا یک نفر به تنهایی کاری نمی تواند انجام دهد. اما اگر گروه گسترده ای از تماشاگرها یک حرکت را همزمان انجام بدهند، این کار می تواند این قدر جذاب شود که دوربین ها چند ثانیه ای از اتفاقات داخل زمین را رها کنند و تماشاگرها را به تصویر کشند. بدون هیچ شکی، مشهورترین حرکات تماشاگران، حرکتی هست که با نام « موج مکزیکی» شناخته می شود؛ حرکتی که در آن، تماشاگران حاضر در ورزشگاه، لحظه ای از جای خودشان بلند می شوند و آن گاه می نشینند تا یک موج بزرگ را ایجاد کنند.

این حرکت در جام جهانی 1986 برای نخستین بار مورد توجه دوربین ها واقع شد و از آنجایی که اولین باری بود در یک تورنمنت معتبر انجام می شد، مورد توجه قرار گرفت و نامش برای همیشه با کشور مکزیک عجین شد؛ جایی که مسابقات سیزدهمین دوره جام جهانی در آن برگزار شد.

اما آیا موج مکزیکی به شکلی خلق الساعه در مکزیک آغاز شد یا این که قبل از جام جهانی 1986 هم، تماشاگرانی بودند که چنین کاری را انجام داده باشند؟ نمی توان با قطعیت از لحظه تولد این حرکت، صحبت کرد. عده ای می گویند در سال 1979 فرانک زاپا در جریان یک کنسرت، این حرکت را به وجود آورد و گروهی هم معتقدند که این کار، از استادیوم های هاکی روی یخ آغاز شد. ولی این جام جهانی فوتبال بود که چنین حرکتی را جهانی کرد.

موج مکزیکی به همراه نور موبایل

البته موج مکزیکی تنها شکل جذاب شدن سکوها توسط تماشاگرها نیست. در زمانی که امکانات روشن کردن زمین ها کم بود و کمتر ورزشگاهی می توانست با نورافکن، بازیها را برگزار کند، خیلی وقتها تماشاگرها با درست کردن آتش در روی سکوها، اندکی نور ایجاد می کردند. حتی قدیمی ترهای فوتبال ژاپن، جو رقابتها آنچنان علیه ایران شد که در بازی بعدی ایران مقابل هند، بعضی از تماشاگرها با مشعل، کنار زمین آمده بودند و هر گاه چشم پلیس را دور می دیدند، مشعل خودشان رو به سمت زمین پرتاب می کردند!

شعله های آتش بعدها تصویری زیبا را در جام در جام باشگاههای آسیا خلق کرد. در فینال اولین دوره این بازیها که در استادیوم آزادی بین پرسپولیس ایران و المحرق بحرین برگزار می شد، دقایق آخر مسابقه در تاریکی انجام گرفت و این تماشاگرهای ایرانی بودند که تقریبا همگی آنها روزنامه ای را آتش زدند تا تصویری کم نظیر شکل گیرد. هرچند که آن مسابقه هرگز پخش تلویزیونی مستقیم یا غیرمستقیم  نشد تا لحظات آخر بازی، از بیشتر اذهان پاک شود.

کمتر از دو دهه بعد و با پیشرفت تکنولوژی، دیگه نیازی نیست که تماشاگرها برای زیبا شدن ورزشگاه، انبوهی کاغذ بسوزانند. وقتی که برای اولین بار، موبایل در دست هواداران ورزشی قرار گرفت، هیچ کدام فکر نمی کردند که حتی از این وسیله هم بتوان برای زیبا شدن استادیوم ها استفاده کرد. ولی به مرور مشخص شد که روشن بودن چراغ قوه موبایل می تواند زیبایی خاصی به سکوها ببخشد.

موج مکزیکی در استادیوم

در ابتدا روشن کردن چراغ قوه ها، حرکتی بدون هماهنگی قبلی بود اما با گذشت زمان که همه هواداران صاحب تلفن های همراه شدند، به ذهن بسیاری خطور کرد که از زیبایی چراغ قوه ها، به شکلی هماهنگ استفاده کنند. به همین خاطر در بسیاری از مسابقات و مراسم های ورزشی، با بلندگو از تماشاگران خواسته می شود که چراغ قوه های گوشی های خود را روشن کنند و دستانشان را بالا ببرند. هیچ تماشاگری هم نیست که از این کار خوشش نیاید و در کمتر از یک دقیقه، ورزشگاهی رو می بینیم که ستاره باران شده است.

آخرین بار در افتتاحیه و اختتامیه بازیهای آسیایی جاکارتا بود که تماشاگران با گوشی های خودشان، زیبایی مراسم را افزایش دادند و شاید یک سال دیگر، در المپیک توکیو هم شاهد همین حرکت در افتتاحیه و اختتامیه باشیم.

استادیوم ورزشی

مهدی زارعی