لیورپول و 22 فینالیست انگلیسی دیگر لیگ قهرمانان!

مهدی زارعی- بریتانیایی ها در طول تاریخ، سعی کرده اند تا جایی که ممکن است، خود را از سایر کشورهای اروپایی جدا نگه دارند. آنها حتی، واژه « اروپا» را به کشورهایی می گویند که در شرق کانال مانش هستند و به این ترتیب، جزیره بریتانیا را منطقه ای مستقل از اروپا می دانند.

با این شرایط عجیب نیست وقتی می بینیم که زمان تولد تورنمنت هایی مثل جام جهانی فوتبال یا جام باشگاههای اروپا، جزیره نشین ها هیچ استقبالی از این تورنمنتها نکردند و ترجیح دادن تا مدتها در این رقابتها شرکت نکنند.

انگلیس بیست سال بعد از تولد جام جهانی فوتبال، وارد این رقابتها شد و در اولین دوره جام قهرمانان اروپا هم، خبری از باشگاههای انگلیسی نبود. بالاخره منچستریونایتد در دومین دوره بازیها، طلسم را شکست و وارد تورنمنت شد. البته اتحادیه فوتبال انگلیس هیچ حمایتی از آنها نکرد و حتی در سومین دوره این بازیها، اتحادیه به هیچ عنوان حاضر نشد برنامه بازیهای یونایتد در لیگ انگلیس را تغییر بدهد. آنها هم برای اینکه سریع تر به انگلیس برگردند، برنامه پرواز خود را عوض کردند و نتیجه این امر، نابودی تیم قدرتمند یونایتد در اثر سانحه هوایی مونیخ بود.

با این حال همین شیاطین سرخ بودند که سال 1968 در استادیوم ومبلی اولین قهرمانی انگلیسی ها در اروپا را جشن گرفتند؛ آن هم با لباس آبی. زیرل حریف آنها بنفیکای قدرتمند اوزه بیو هم تیمی بود با لباس قرمز. در فینال ومبلی، دو تیم(1-1) مساوی کردند اما طوفان انگلیسی در وقتهای اضافی بازی را (4-1) کرد تا شاگردان مت بازبی اولین قهرمانی خود را تجربه کنند. عنوانی که بعدها دو بار در دوران سر آلکس فرگوسن تکرار شد: در فینال دراماتیک 1999 و برتری(2-1) مقابل بایرن مونیخ با گلهای لحظات تلف شده و برتری سال 2008 در باران مسکو و در برتری ضربات پنالتی مقابل چلسی.

اما از نیمه دوم دهه 70 میلادی بود که دورانی طلایی برای تیمهای انگلیسی در اروپا شروع شد. اگر رئال مادرید به این افتخار می کند که پنج سال پیاپی قهرمان اروپا شده، انگلیسی ها هم به رکورد 6 سال قهرمانی متوالی تیمهای خود می بالند که تکرار نشدنی است.

این روند با برد(3-1) لیورپول مقابل مونشن گلادباخ آلمان در سال 1977 شروع شد. یک سال بعد لیورپول باز هم قهرمان شد و این بار بروخه بلژیک را شکست داد. از سال 1980 نوبت به درخشش ناتینگهام فارست بریان کلاف رسید. تیمی که از دسته دوم انگلیس به دسته اول آمد، آنجا قهرمان شد و به عنوان نماینده انگلیس، در فینال، مالمو سوئد را (1-0) برد و فاتح جام قهرمانان اروپا گردید. یک سال بعد، نوبت رسید به برد(1-0) فارست مقابل هامبورگ آلمان تا به لطف بریان کلاف، تعداد قهرمانی های اروپایی فارست، از تعداد عناوین این تیم در لیگ انگلیس بیشتر باشد!

سال 1981 لیورپول دوباره به فینال بازیها برگشت و این بار با تک گل کندی مدافع خود، رئال مادرید را برد و افتخارات اروپایی خود را به عدد سه رساند. ششمین قهرمانی از عناوین ششگانه جزیره نشین ها توسط استون ویلا رقم خورد. باز هم یک برد(1-0) و این بار مقابل بایرن مونیخ آلمان. جالب بود که پنج قهرمانی متوالی با نتیجه (1-0) به دست آمده بود.

بعد از یک سال وقفه، لیورپول دو بار پیاپی فینالیست شد و یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی دیگر مقابل ایتالیایی ها به دست آورد. اما باخت(1-0) مقابل یوونتوس در سال 85 مصادف شد با فاجعه ورزشگاه هیسل و محرومیت پنج ساله انگلیسی ها از شرکت در رقابتهای اروپایی. دوران طلایی جزیره نشین ها این گونه تمام شد و از آن به بعد به جز دو قهرمانی یونایتد، دو بار هم لیورپول و یک بار چلسی فاتح این رقابتها شدند. چلسی که سرنوشتش در هر دو فینال قبلی با پنالتی ها مشخص شده، در سومین فینال تمام انگلیسی بازیها، برای دومین بار قهرمان شد و در فصل 22-2021 منچستر سیتی را شکست داد. سیتی هم بیست و دومین فینالیست انگلیسی بازیها و جدیدترین قهرمان جزیره نشین چمپیونز لیگ، فصل گذشته مقابل چلسی شکست خورد تا شاگردان پپ گواردیولا همچنان در حسرت قهرمانی اروپا باقی بمانند.

لیورپول به عنوان بیست و سومین تیم انگلیسی فینال لیگ قهرمانان اروپا می تواند با برتری مقابل شاگردان کارلو آنچلوتی هفتمین قهرمانی خود را در این رقابتها جشن بگیرد.